Υπογραμμίζω την έννοια του ΣΕΠΠΕ: Συνολικό Ετήσιο Πραγματικό Ποσοστό Επιβάρυνσης ως τον ΜΟΝΟ ορθό δείκτη αξιολόγησης της επιβάρυνσης του καταναλωτή από τόκους.
Η καταναλωτική πίστη εντάσσεται στην οικογένεια των χρηματοπιστωτικών ή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Με τον όρο καταναλωτική πίστη εννοούμε κάθε μορφής πιστωτική διευκόλυνση που παρέχεται από ένα πιστοδότη (τράπεζα, έμπορο, κ.ά.) σε έναν καταναλωτή, σε πρόσωπο δηλαδή που παίρνει πίστωση για μη επαγγελματικούς λόγους. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις καταναλωτικής πίστης είναι:
i) Οι συμφωνίες για απόκτηση πιστωτικής κάρτας.
ii) Οι συμβάσεις για χορήγηση προσωπικών, καταναλωτικών ή δανείων ανοιχτού τύπου.
iii) Η αγορά αγαθών ή υπηρεσιών με δόσεις.
Όσον αφορά τα καταναλωτικά δάνεια, ανεξαρτήτως ονομασίας τους (εορτοδάνεια, δάνεια διακοπών, σπουδών, κλπ), υπάγονται στις διατάξεις της νομοθεσίας για την καταναλωτική πίστη, δηλαδή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης Φ1–983/91 (ΦΕΚ 172 Β’/21.3.1991), όπως τροποποιήθηκε από την Κοινή Υπουργική Απόφαση αριθ. Φ1-5353/14-12-1994 (ΦΕΚ 947 Β΄/ 21-12-1994), και την Κοινή Υπουργική Απόφαση Ζ1-178/13.2.2001 (ΦΕΚ 255/Β΄/9.3.2001).Για την ερμηνεία της ΚΥΑ Ζ1-178/13.2.2001 εκδόθηκε επίσης η Εγκύκλιος Z1-511/01.
Κατά συνέπεια κάθε γραπτή ή μέσω ηλεκτρονικών μέσων διαφήμιση ή προσφορά ανοικτού δανείου ή εορτοδανείου θα πρέπει:
α) να μην έχει παραπλανητικό χαρακτήρα, και
β) να δίνει στον καταναλωτή ποσοτικές πληροφορίες σχετικά με το κόστος του παρεχομένου δανείου.
Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον και τα ακόλουθα στοιχεία:
- το ποσό, τον αριθμό και τη συχνότητα των δόσεων,
- το ετήσιο επιτόκιο,
- το Συνολικό Ετήσιο Πραγματικό Ποσοστό Επιβάρυνσης (ΣΕΠΠΕ).
του δείχνει υπό την μορφή ποσοστού επί τοις εκατό τη συνολική (περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία κόστους της πίστωσης και είναι εξ ορισμού μεγαλύτερο από το απλό ετήσιο επιτόκιο), σε ετήσια βάση, επιβάρυνση που θα έχει από το συγκεκριμένο δάνειο, και άρα
τον βοηθάει να επιλέξει την πίστωση που θεωρεί πλέον συμφέρουσα και να αποφεύγει την υπερχρέωση ενισχύοντας έτσι και τον ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών.
Ο καταναλωτής θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να μην βιάζεται να υπογράφει για τη λήψη οποιουδήποτε δανείου χωρίς προηγουμένως να έχει:
-συγκρίνει εναλλακτικές προτάσεις από διάφορες τράπεζες. Η πλέον συμφέρουσα είναι συνήθως αυτή που έχει το χαμηλότερο ΣΕΠΠΕ και γι’ αυτό το λόγο ο καταναλωτής δεν θα πρέπει να παρασύρεται στις επιλογές του από το ύψος του ετησίου ή του μηνιαίου επιτοκίου τα οποία συνήθως προβάλλονται ως απόδειξη του χαμηλού κόστους του δανείου, ενώ δεν λένε παρά τη μισή αλήθεια γι’ αυτό.
-διαβάσει προσεκτικά τους ουσιώδους όρους χορήγησης του δανείου ανεξαρτήτως του με πόσο ψιλά γράμματα είναι γραμμένη.
Η σύμβαση πίστωσης είναι έγγραφη και πρέπει να αναφέρει:
-Το ΣΕΠΠΕ.
-Τις προϋποθέσεις τροποποίησης του ΣΕΠΠΕ.
-Περιγραφή του ποσού, του αριθμού και της συχνότητας των δόσεων που πρέπει να καταβάλλει ο καταναλωτής για την εξόφληση του δανείου συμπεριλαμβανομένων των τόκων και των λοιπών εξόδων.
-Το τυχόν ανώτατο όριο της πίστωσης.
-Τους όρους εξόφλησης.
Σε κάθε περίπτωση ο καταναλωτής που έχει προβλήματα ή ερωτήματα σχετικά με καταναλωτικό δάνειο και θεωρεί ότι η βοήθεια από την Τράπεζα με την οποία συναλλάσσεται δεν είναι ικανοποιητική, είτε πριν, είτε μετά την υπογραφή της πιστωτικής συμφωνίας, μπορεί να απευθύνεται:
στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή,
στα γραφεία καταναλωτή των Νομαρχιών,
στις καταναλωτικές οργανώσεις της περιοχής του.
Αχρείαστη να είναι η βοήθεια του Μεσολαβητή Τραπεζικών - Επενδυτικών Υπηρεσιών (Μ.Τ.Ε.Υ.) που ίσως να είναι ο πλέον κατάλληλος όταν υπάρχει διένεξη με τη τράπεζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου